tag:blogger.com,1999:blog-75587494391743185312024-03-05T02:20:33.067-08:00LiesiliteitenLies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.comBlogger64125tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-29639044109089550212018-04-12T05:24:00.001-07:002018-04-13T03:52:11.080-07:00Op kap van de kinderen <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dat Rusland en Amerika het niet al te best
met elkaar kunnen vinden, is oud nieuws natuurlijk. En het is moeilijk te
begrijpen dat net in die cruciale landen <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘white
priviliged men’</i> aan het roer staan die wereldvrede op het
spel zetten via tweets, anno 2018. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Maar waar ik het eigenlijk over wil hebben
zijn de kinderen in het verwoeste Syrië die er bang hun lot afwachten,
slachtoffer worden van een volgende nog giftigere chemische aanval, de zoveelste
aanslag op de menselijkheid die niemand nog kan pikken, en toch, Europa zwijgt
en wacht. (Of wacht, May en Marcron gaan akkoord met Trumps huidige houding wat
de situatie in Syrië betreft, maar wat betekent dat eigenlijk concreet? Dat zij
openlijk achter nieuwe aanvallen staan, dat zij burgerslachtoffers zien als een
‘het doel heiligt de middelen?’) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">En België wacht, op wat in godsnaam? Op het
zoveelste hartverscheurende filmpje dat plots op Twitter of Facebook verschijnt?
Nog meer visuele bewijzen van al die kapotte kinderlevens? Het is mij een
raadsel dat ook woede in mij wakker maakt. Er zijn onderhandelingen,
telefoongesprekken, er worden oorlogskabinetten aan tafel geroepen. In grote
beveiligde gebouwen praten zij over mogelijke acties of sancties tegen Assad (Maar
Assad is Syrië en in Syrië leven vele onschuldige burgers, toch?)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Al dat aanhoudend gepraat is in deze urgente
situatie eigenlijk een laffe kaart trekken, vind ik. Het is indirect tegen die
kinderen zeggen: mijn land moet even bekijken hoe wij er het beste uitkomen,
onze economische en financiële belangen afwegen, onze politieke en diplomatieke
relaties met buurlanden, Europa en de wereld onderhouden, ervoor zorgen dat we
niet in te nauwe schoentjes terechtkomen. Of in kindertaal: ‘Jouw leven telt alleen
als wij er zelf niets bij te verliezen hebben.' (Of erger: als wij er zelf iets
mee kunnen verdienen, want de oorlogsindustrie is genadeloos.) Maar dan gaat het ook: 'Vrees niet,
we zijn niet egoïstisch, we handelen in het collectieve belang van de wereld.' </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dat we allang faalden in het streven naar dat collectieve belang, is voor mij geen
ver-van-mijn-bed-gegeven. </span><span style="font-family: "cambria" , serif; font-size: 12pt;">Volgende week maandag sta ik opnieuw voor
mijn OKAN-klas met daarin enkele gevluchte Syrische kinderen (Kun je hier
eigenlijk over de ‘gelukkigen’ spreken omdat zij ontsnapt zijn aan nog meer ondragelijk
leed?) en schaam ik mij collectief voor de lafhartige houding van België, en van het westen. Het afwachtend niets doen, het doorschuiven van
verantwoordelijkheden in andermans schoenen, het wegkijken waarmee wij eigenlijk
alleen maar de geschiedenis feilloos herhalen.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">In mijn klas zitten gevluchte leerlingen
hopend op betere levens, op nieuwe kansen, op wakker worden onder bomvrije
luchten, op het snel overgaan van de oorlog zodat zij terug kunnen keren naar
daar waar hun wieg staat. Want zij hebben niet voor deze oorlog gekozen, zij
hebben er helemaal niets mee te maken, voelen woede die ze niet direct tegen
iemand kunnen richten, want wie is er eigenlijk echt verantwoordelijk voor? Amerika,
Rusland, de regering Assad, Europa? Zij weten het in ieder geval niet. Ze geven
de feiten betekenis door er een elfje over te schrijven in de klas dat als
volgt gaat: <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Syrië<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">vechten, moorden<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">oorlog woedt er<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">mensen vluchten allemaal weg<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">pijn<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Mijn leerlingen, en zovele anderen, hebben al
eindeloos veel geleden, hun rugzak zit (stilletjes aan) boordevol, en toch, het
meerderdeel van de tijd zitten zij lachend, enthousiast met omhooggestoken
vinger in mijn klas om een nieuwe taal te leren. Zelfs wanneer zij een
familielid of -leden verloren hebben, zelfs als er onzekerheid heerst over hun
verblijfsstatus in België, zelfs als er geen contact meer is met het thuisfront,
zelfs als het OCMW (wat nog altijd een afkorting is voor Openbaar Centrum voor
Maatschappelijk Welzijn) hen uit hun Belgische tijdelijke huurhuis wil zetten,
omdat ze dringend een eigen woonst moeten zien te vinden, (omdat de wet de wet
is), zelfs als ze hier in hun eentje zijn aangekomen. (En dan spreek ik nog niet
over de omstandigheden onderweg, de mensensmokkel, de doden.) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">En wij, België, verwachten van hen in de
eerste plaats een vlotte integratie in onze Belgische maatschappij, waar zij
onze taal moeten leren (het liefst in minder dan één schooljaar, 10 maanden dus)
en zich schikken naar onze waarden en normen. Wij eisen van hen die vlekkeloze
integratie in het land dat hun thuisland in essentie eigenlijk compleet in de
steek liet, dat er niets heeft aangedaan om een verschil te maken in het
stoppen van die verschrikkelijke oorlog. En als zij niet in staat zijn om
tijdens de belangrijke interviews op het commissariaat in Brussel een
samenhangend verhaal te vertellen, en de vragen op een ‘goede’ manier te
beantwoorden, (lees dezelfde antwoorden geven op dezelfde vragen die
interviewers herhalen in andere woorden en andere formuleringen) dan dreigt de
uitzetting uit ons land. Dan zijn ze hier niet meer welkom. (Al blijft het de
vraag of ze dat in de eerste plaats al waren.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">De huidige politieke dreigingen opgevoerd
door Amerika en Rusland zijn wraakroepend als je die andere kant van de
realiteit ziet, de gevluchte kinderen op de schoolbanken die kost wat kost voor
dat betere leven willen gaan. De alarmerende dreigingen en het haantjesgedrag
van Trump en Poetin zijn levensgevaarlijk voor elk kind dat zich nog steeds in
dat bedreigde gebied bevindt, voor elke mens die er nog zijn of haar eigen
leven heeft. Met al die kinderen in het achterhoofd lijkt het me onmogelijk om
niet verontwaardigd te zijn over de (apathische) houding van het westen. Als er
nu iets is wat ons kan verbinden, laat het dan de verontwaardiging zijn, het
bewustzijn dat wij dit niet meer pikken, de schreeuw om directe actie in de vorm van snelle vredesonderhandelingen, geen nieuwe aanvallen, of in de
woorden van Stéphane Hessel: Neem het niet! (Zijn prachtige essay is brandend
actueel.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Neem het niet! Dat er geen kapotte
kinderlevens meer moeten volgen waarover ze later elfjes schrijven die je keihard
bij de keel grijpen. En dat schreeuwen kan wat mij betreft ook op Twitter beginnen: Stop the
Syrian war. #enoughisenough <o:p></o:p></span></div>
<br />Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-79161072289584895872018-01-07T01:55:00.000-08:002018-01-07T01:56:02.497-08:00Zij met hun vele uiteenlopende verhalen.<div class="MsoNormal">
Geachte heer Dewinter <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik nodig u uit op de schoolbanken van een OKAN-klas, de
Onthaalklas voor Anderstalige Nieuwkomers. Velen onder hen zijn kinderen van
‘de mensen die hier zonder centjes aankwamen’ en die volgens u ‘weinig
meerwaarde bieden’, bron vrtNWS. Graag plak ik voor u een gezicht op de ‘verkeerde
nieuwkomers’. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn leerlingen leren de taal en dus ook hun blik verruimen,
omdat zij vaak iets moeten uitleggen met handen en voeten. Daardoor ontdekken
zij de kracht van ontelbare Nederlandse (werk)woorden. Kijken wordt twee
vingers die naar de ogen wijzen. Schrijven wordt een hand die een sierlijke
beweging maakt. Nadenken wordt een tik op de slapen. Lezen wordt een wijsvinger
die over papier gaat. Luisteren wordt het trekken aan een oor. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Zij voorzien onze Nederlandse taal van plasticiteit. En als
dat nog niet volstaat, wat kan, springt er een andere leerling enthousiast bij
die vertaalt. (Ja, het gebeurt, en wat is het mooi als we elkaar eindelijk
begrijpen.) En waar taal niet nodig en overbodig is, vinden we elkaar steevast
opnieuw, in de glimlach, in het wederzijds respect voor elkaars achtergrond, godsdienst
en meningen. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Zij met hun vele uiteenlopende verhalen die daar vaak in hun
latere leven een zware prijs voor moeten betalen. Sommigen blijven zwijgen en
lachen. Anderen worden boos, omdat wie geen manier én taal vindt om verdriet te
uiten vaak terugvalt op woede. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Zij die soms maanden alleen onderweg zijn geweest, zij die
voor hun leven hebben gevreesd. Zij met gebroken gezinnen. Zij die opnieuw van
nul moeten beginnen. Zij die vaak het liefst in hun thuisland waren gebleven,
zij die het nodige moesten doen om die vreselijke oorlog te overleven. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In een OKAN-klas zit de wereld samen, meneer Dewinter. Wij
concentreren ons dagelijks op alle gelijkenissen en halen uit de verschillen
een kracht om mee te bouwen aan dat noodzakelijke wij-verhaal. Bij ons staat
elk kind en dus ook elk leven centraal. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Goede groet <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
De ‘verkeerde’ nieuwkomers en OKAN-leerkracht, Lies <o:p></o:p></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-85011292566430769592016-12-13T11:25:00.000-08:002016-12-15T04:45:29.080-08:00Je hebt helden nodig, het liefst dagelijks.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je morst op onmogelijke plaatsen,
zegt zij. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik laat sporen na, zeg je. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><o:p></o:p></span><span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">De kamer bemoeit zich met niets.
Er is het stof en je Swiffer en die twee kunnen het al maanden niet meer met
elkaar vinden. Je hebt het over vermoeiende vredesakkoorden die de gesprekken
vooral halen door het uitstellen ervan. Van muren houd je het liefst als ze
zwijgen. Als ze koppig rond de stilte staan en heroïscher worden met tijd. Je
hebt helden nodig, het liefst dagelijks, om te blijven geloven in goede mensen.
Om te blijven geloven dat je op blote voeten in het gras mag staan terwijl je zolang
naar de maan kijkt tot je loensende ogen krijgt, en gedachten. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je wordt het gemakkelijkst
verliefd op verdrietige mensen, omdat zij getroost moeten worden. Je hebt een
schoot waarop je van alles gaat aaien tot elke rimpel en plooi vanzelf
verdwijnt en elk gevoel dat daarbij hoort. Dikke, oude katten die manken,
krijsende baby’s met groene snottebellen en mensen die van cake houden en kruimels
achterlaten en sorry zeggen, alsof ze het liefst nergens nog willen bestaan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je gaat een liedje zingen over kinderen met ongelijke kansen. Gisteren
keek je nog eens televisie. Je wilde meepraten en lachen en grapjes eindelijk
begrijpen. Misschien ook onthouden, maar in alle eerlijkheid was dat hopeloos.
Even hopeloos als goede punten halen voor een wiskunde-examen nadat je vier uur
gestudeerd had en waarna je jezelf beloofde schrijver te worden. Dromen ontstaan
het gemakkelijkst na wanhoop. Wanneer het waanzinnig is nog iets te hopen, maar
de dromen hebben alleen een hart nodig, zei iemand. Hij kon je vader zijn, dat
was hij misschien eens af en toe, als er tijd was. En geld. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Kies een woord’, zegt ze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Waarom?’ zeg</span><span style="font-family: "cambria" , serif;"> je.</span><br />
<span style="font-family: "cambria" , serif;">'We moeten meer vragen stellen,' zegt ze. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">De ketel fluit. Je gaat thee
drinken. Je gaat thee drinken en een boek lezen. In een te stille kamer waarin
van alles verdwijnt tot het spoken worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Hou je handen samen, ik wil geen
vlekken zien.’<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je houdt je benen en handen
samen. Je houdt je adem in. Je denkt nog: hemel, ik wil iets tellen. Je slaat
de kruimels van je schoot, legt er een hand. Het liefst ben je voorbereid
op elke mogelijkheid tot verdriet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Negen’, zeg je nog. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze lacht. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je denkt: niet spoorloos.
Dat is alleen het geluk op zondagavond nadat de week voorbij vloog en je niet
één keer zei: ik zag de lucht dansen en wist het zeker, hier moest ik al die tijd
zijn. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-35045178567557201012016-10-18T05:33:00.000-07:002016-10-18T05:33:13.300-07:00Je ontdekte dat stiltes van bomen iets eeuwigs hebben.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt een aantal verkeerde beslissingen
genomen. Je zei mensen dat het mislukkingen waren, en dat wat voorafging de
hoop was dat het zou lukken. Hoop is misschien wel het gouden wolkje waar
leeftijd nooit telt. Het gebeurde allemaal niet. Later vond je er het woord
natroost voor uit. Het is het noodzakelijke dat volgt nadat je gesust werd met
gemakkelijke woorden. Het verdriet van je afschudde en zei: hemel, laten we
ophouden en een biertje pakken. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt een aantal brieven
geschreven naar mensen die uiteindelijk nooit geantwoord hebben. Je stelde er
moeilijke vragen over wat ze nooit zeker waren. Hoe het kwam dat
stuurloosheid het gevolg was van een sterk verlangen. Je hebt zelfs even over
wiskunde gepraat in de hoop het verleden recht te zetten. Je palaverde over
boeken die je niet interessant vond in de hoop er harten mee te winnen die niet
voor jou bestemd waren. Je won altijd van alles, en ’s avonds in bed ging je
dromen over meisjes die vliegen konden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt thee gedronken onder een
boom en gevraagd of die met jou wilde zwijgen. Je ontdekte dat stiltes van bomen
iets eeuwigs hebben. Voor het eerst moest je huilen. Je had nog allerhande bewijzen
nodig voor later, maar besefte dat het vooral ging over niets moeten. Je
glimlachte. Een keer of vijf. Je wilde eindelijk ook eens van getallen houden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt je grootmoeder gebeld om
plots opnieuw te beseffen dat ze al twee jaar gestorven is. Je zou daar met
haar om lachen en taart bakken. Je zou koffie drinken. Een verhaal vertellen
over toen schoenen nog op daken vlogen, je op haar sofa danste en voor het
eerst ontdekte dat je heupen had. Je zou voornamelijk begrijpen dat sommige
stukken hemel alleen maar gemaakt zijn om gemis aan te meten. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt alle soorten dingen
gekocht die je uiteindelijk nooit zal gebruiken. Ze vullen alleen maar wat
anderen nooit gezegd krijgen, geven je de zekerheid dat er ook zaken zijn in
het leven die blijven. Je nodigt mensen uit die je niet echt mag. Ze kopen
koekjes voor je met chocolade. Je wilde dat je er een paar eten kon. Je wilde
dat je dat echt wilde. Je praat wartaal met ze. Ze vinden je grappig. Ze zeggen
dat ze je grappig vinden omdat je kat ‘Cactus’ heet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt je schoenen uitgetrokken voor het haardvuur. Je wacht op van alles. Je wacht met worden wie je eigenlijk
bent om de afmetingen van ongeluk werkelijk te kennen. Je wacht op iemand die
de woorden voor je openlegt, en zegt: hemel, zat jij al die tijd te wachten? Je
vlecht je haren, legt je hoofd te slapen. Je hebt het altijd allemaal geweten,
je hebt jezelf alles al drie keer verweten. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt een auto de straat
uitgeduwd toen het vroor. Je buurman zei je dat niemand ooit zo sterk kon zijn.
Je glimlachte. Hij gaf je bier. Je bleef een tijdje. Hij vertelde je over oorlog.
Je hebt geluisterd. Je wist dat je dit niet mocht vergeten. Hij zat te staren,
zei dat je later terug moest komen om een bokaal opgelegde krieken. Haast je
niet, zei hij, ik kan alles als de beste bewaren. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-11104303274694381242016-07-17T01:28:00.000-07:002016-07-17T01:33:39.626-07:00Er is helemaal niets te doen, en ook dat gaan we beleven.<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL-BE</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Er is helemaal niets te doen, en
ook dat gaan we beleven. Alle hoeken van de kamer heb je al geteld en bewoond.
Dat je niet meer luistert naar je naam, omdat je die gekregen hebt van de vrouw
die je nooit liefhad. Het verhaal heb je me al zeven keer verteld. Maar huilen
deed je niet. Wat heb je er aan, vroeg je stil tot het voelen het van het
denken overnam, en je je ogen richtte op het enige punt dat veilig was; de
toppen van je tenen. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Gezocht: mens die me leert
liefhebben, plakte je aan vijf willekeurige palen in de stad. Tekende er een
hart bij, hoopte daarin alles te vangen wat je gemist had. Rood werd de kleur
die je begon te haten. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">We zouden vannacht samen dromen.
Sommigen zeggen dat dat kan. Dat waar de één start, de ander volgt, en omgekeerd.
Ik ben de volger, houd het licht daar waar je nog iets moet zien. Van elke blik
die ik al ontmoet heb, kijk je het meest zoals de zee. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je houdt niet van eindigen, maar
weet dat het niet anders kan. We kunnen niet eeuwig reizen, hebben er het geld
niet voor. Dat we arm zullen worden van verdriet, tot de dromen het weer
overnemen. Omdat het om evenwichten gaat. Vandaag bijvoorbeeld nog het meest
van al. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt de klok om zeven voor
acht gezet, zodat we nog minstens zes minuten hebben om elkaar opnieuw te
ontdekken. Je maakt je schoot vrij voor mijn hoofd. Ik kende je alleen van
horen zeggen, wist dat je voornamelijk leefde voor het ongeluk, maar dat zorgde
voor de beste verhalen. Je wilde schrijver worden, dacht dat vooral ging om
perfect kunnen schrijven, tot je ontdekte dat het voornamelijk ging over hoe je
vingers elke dag aanraken. De tijd zo schikken dat ze altijd eeuwig duurt, ook
al doet ze dat nooit. Waar realiteiten stoppen, begint het wit van een blad te
jeuken. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Als we echt wisten hoe
herinneringen werkten, zouden we meer gaan leven, wat je ooit eens op een muur
schreef die je later zwart verfde. Het is gelezen door wie het lezen moest. En
de rest zal het vanzelf weten door tegen diezelfde muur aan te knallen. Medelijden
is wat ons klein houdt, en wij moeten nog zoveel leeftijden worden. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Wees maar stil, ik heb je al
een keer opgevangen. Het is niet genoeg, nooit genoeg, en alle begin begint met
wankelen. Je houdt mijn hand vast, zegt niets meer, omdat alles al gezegd werd
toen de zon net opkwam en jouw lichaam nog het mijne was. </span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-51300409864237866292016-07-06T10:54:00.001-07:002016-07-06T10:54:38.158-07:00Het leven (overal) zoekt MENS<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Fulltime bezigheid, online sinds 6 juli 2016 <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Functieomschrijving:
Wie is MENS? Wat is leven?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Als MENS ben je verantwoordelijk voor je
eigen leven. Je zet er gretig je tanden in met een grote dosis enthousiasme en
een flinke portie moed, en durft af en toe flink uit de bocht vliegen. Je durft
elke confrontatie in het leven aan te gaan, ook de zwaarste en moeilijkste. Je durft
moeilijke keuzes maken, en beseft ook dat het niet zozeer gaat om het
onmiddellijk maken van de juiste keuzes, maar het leren uit elke situatie die
daaruit volgt. Je stelt je waarden en normen bij, op momenten die voor jou
juist aanvoelen. Naast je denken durf je vol overgave in je gevoel te gaan
staan, laat je toe wat daarin gezien en gehoord moet worden, durf je dat te
vertrouwen als het nodig is. Je gelooft oprecht in authenticiteit en stelt
daarom ook alles in het werk je eigen stem en identiteit te ontwikkelen, los
van verwachtingen, verplichtingen en gewoontes. Je beseft boven alles dat leven
liefde is, en omgekeerd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Profiel:
Wie ben jij? Wie wil je worden?</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je bent een m/v/x met een hoofd
en hart, zoekend naar wat goed, mooi en echt is in dit leven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">gezond
evenwicht ervaringsgericht voelen en logisch denken <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">met je hoofd
tegen een muur durven knallen, gemaakte fouten omarmen zonder ze per se goed te
praten <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">trouw
blijven aan jezelf, aan wat jou maakt tot wie je bent<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">kwetsbaar
durven zijn, en weten dat daarin werkelijke sterkte ligt <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">kracht
putten uit je persoonlijk verhaal om anderen te inspireren, motiveren,
appreciëren <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">down to
earth dromer, omdat het één niet zonder het ander kan <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">uit ervaring
weet je vooral dat ervaring erg moeilijk is<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">je beseft dat
een opsomming van kenmerken belachelijk beperkend is om iemand te omschrijven!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Aanbod: Wat krijg je? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Het leven biedt jou een fulltime
bezigheid aan die tot een vorm van onbetaalbare rijkdom zal leiden als je er
voluit voor durft te gaan. Dat zal zich uiten in alles in het leven waar
woorden als geluk, verdriet, angst, liefde, pijn de rode draad zijn. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Waar en hoe reageren? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ben je bijna uit je stoel
gesprongen van enthousiasme? Zat jij ja te knikken? Ben je geprikkeld? Durf jij
naar jouw hart te luisteren? Wil jij jouw unieke stem laten horen? Ben jij die
mens? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Stuur dan je brief/tekening/gedicht/kus/knuffel/foto/warmte/liefde/animatie/kunst
allerhande door naar <a href="mailto:gallezlies@gmail.com">gallezlies@gmail.com</a>
met de vermelding ‘Ik ben een MENS’. Of adresseer het aan Lies Gallez,
Engelendalelaan 87, 8310, Assebroek. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-87330899849779217872016-03-27T09:15:00.001-07:002016-03-27T23:44:37.700-07:00Brief aan mijn onbestaand kind. <div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Liefste kind,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Wat heb ik me al suf gepiekerd de
laatste dagen over wat je worden zal en hoe, dat de wereld niet de plaats is
zoals ik je hem eigenlijk wilde geven. Maar het was geen kwestie van kiezen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Van alle gruwelijke dingen wil ik
je de pijn besparen, omdat dat iets is voor volwassen mensen, en dan nog. Het
liefst wil ik dat niemand iets te lijden heeft, maar ik heb geleerd dat dat
niet kan. Ik vraag me af wat jij zult leren? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Liefde, weet ik, is het antwoord
op alles wat in een leven moeilijk is. Dat dat tijd vraagt, liefhebben en
houden van, en tegenwoordig moet alles zo ontzettend snel gaan. Ik ben daar
altijd bang voor geweest, dat we daardoor essentiële dingen verliezen,
onszelf bijvoorbeeld, terwijl jij dat nog volop moet worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Natuurlijk zal ik je verhalen
vertellen, sommige daarvan heb ik zelf geschreven. Het gaat om werelden
creëren met woorden, betere varianten voor de plek die we delen, maar het is
niet vluchten. Het is schuilen, en tijdelijk en er dingen leren die enkel daar
te leren vallen. Dat de wereld nood heeft aan schoonheid, en dat dat
verschillende vormen kan aannemen. Jij mag kiezen welke en je zult daar om glimlachen.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Wat ben ik bang voor de dag dat
ik niet elke minuut van je bestaan van veiligheid zal kunnen garanderen, maar ik zal
vertrouwen hebben dat jij groeit en de mens wordt die je altijd al moest zijn.
Het zou mooi zijn om daar elke dag in te geloven en dat hoop te noemen. Dat we
mogen hopen, en dat samen doen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Op alle vragen die je me ooit zult
stellen, zal ik niet altijd een juist antwoord hebben, wat ik moeilijk zal
vinden. Maar de twijfels zal ik met je delen, je handen vasthouden en door je
haren strelen. Dat sommige dingen in dit leven gigantisch verkeerd zijn, zal je
leren door ook verkeerde dingen te doen en je daar later voor te excuseren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Er zullen dagen zijn waarop alles
verschrikkelijk lelijk is, omdat mensen lelijke dingen doen en daar soms zelfs
geen reden voor hebben. Je zult huilen, ik ook, naast elkaar waar de troost begint.
We zullen het niet begrijpen, maar dat samen doen, verenigd blijven en zijn. En
beseffen dat haat niet het weerwoord is dat iemand ooit nodig heeft,
integendeel. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Liefste kind, van alle dingen die
je zult worden, hoop ik dat je boven al een fort van bodemloze liefde mag zijn,
voor jezelf, voor alle anderen die je ontmoeten zal. Dat je daarin mag
huisvesten wat je hoofd en hart nodig heeft. Dat je elke dag met mildheid naar
jezelf kan kijken, uit elke gemaakte fout mag leren, bang mag zijn en moedig, wilds en vol
vertrouwen elke dag laten tellen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Liefste kind, de wereld zoals ze
vandaag is, is misschien niet bijzonder mooi, maar jij wel, en met elke blik in
jouw richting raak jij het mooie, oprechte echte in mij. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Liefste kind, wat zie ik je
ontzettend graag. Er zal de dag zijn waarop wij elkaar voor het eerst ontmoeten,
en in dat eerste moment zullen wij een eigen taal beginnen, die van warmte en
zachtheid. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Mijn liefste kind, ooit zal je
van mijn wereld een betere plaats maken, tot dan is het mijn plicht om van de
huidige een betere te proberen creëren, op microniveau, voor alle (ongeboren) kinderen en de dromen, voor mezelf, voor alle mooie mensen, voor de wereld,
want leven is liefde en omgekeerd.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Veel
liefs, <o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Lies
<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-20647162583596367992016-03-26T03:13:00.000-07:002016-03-27T01:05:20.773-07:00Goudvis.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Beter is het nooit iets te
verlangen, ook geen gemakkelijke dingen, zoals een x’je na een punt in een zin
die zegt: ik heb je lief. Er ligt een hand op je schoot net tussen je billen die
je vraagt te blijven. Dat doe je niet, omdat niemand je dat ooit geleerd heeft.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Onderweg kom je drie dingen tegen
die je absoluut moet onthouden. Een hond die streepje voor streepje het
zebrapad oversteekt en daardoor hoopt te veranderen in iets wat geteld kan worden,
muntjes bijvoorbeeld. Een oudere dame die het liefst twee jaar geleden al wilde
sterven, maar zichzelf uitdoven durft ze niet. Een twijfelaar die eigenlijk een
vrij normale pas heeft, maar voor stoplichten krijgt hij het moeilijk omdat die
alle twijfels wegnemen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je wil nog tegen mensen praten,
ze vertellen hoe je er vanbinnen uitziet, welke emoties je elke dag verliest
door te zwijgen. In bomen wil je kerven hoe verliefd je bent om eindelijk te
weten welke kleuren dat allemaal heeft. Je wil spaghetti eten als ontbijt om jezelf
ervan te overtuigen dat je speciaal bent. En het liefst wil je iets studeren
dat memorabel is zodat je ouders later gelukkig kunnen sterven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Uiteindelijk wil je ook minder
willen, omdat ze zeggen dat dat ongelukkig maakt. Maar aan sommige adviezen heb
je soms zo weinig dat je liefst het tegenovergestelde doet. Je goudvis heb je,
bijvoorbeeld, geen naam gegeven, omdat hij toch nergens heen moet. Hij blijft
alleen in cirkels zwemmen. Of dat echt bestaan is, weet je niet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je hebt je verdriet om van alles
ook uitgesteld voor onbepaalde tijd, omdat het later gemakkelijker wordt,
zeggen ze. Alsof het zo gaat krimpen en alle woorden die erbij horen verkleind
worden. Dat je verdriet een verdrietje wordt en het alleen nog een minuutje
nodig heeft om in zijn plooitje te vallen. En in elk hoekje daarvan val je
genadeloos mee. </span><o:p></o:p></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-8691532284478014902016-03-09T12:17:00.000-08:002016-03-26T03:07:29.495-07:00Licht is waar geen schaduw is, zeg je.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Het is goed om te weten wat op de
bodem ligt als je in je hoofd kijkt. Onder de laagjes van tijd, een meisje van
negen dat met handen en voeten spoken uit de kamer jaagt, ze zitten in d’r
lichaam. Daar wordt verder niet gesproken en met elke stilte begrijp je iets
anders tot je opnieuw geboren wordt. Wat wit is, begraaft een plaats van
mogelijkheden, weet je. En weten is uiteindelijk ook een vorm van beginnen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Het liefst van al kijk je gewoon,
terwijl er iemand naast je zit die naar jou kijkt. Je blik volgt, weet wat je
daarin denkt. Van alle zwart is dat wat jij bewoont mooist, zegt hij. Je lepelt
het uit om er later de vruchten van te plukken. Er iets van te maken dat zinvol
is, dat het alle woorden mag hebben waardoor het er ruikt naar thuiskomen. Het
moet een geheel worden van verschillende delen die je telkens met een ervaring
betaald hebt tot je weer een lichaam hebt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Misschien gaat het daar zelfs niet
om, zegt hij, dat niet over alles boeken geschreven moeten worden. Soms gebeurt
het dat keuzes momenten worden waarin alle bestaanbare toekomsten en verledens samen
zitten, en jij de enige bent die hen het zwijgen kan opleggen. Je slaat je
armen om hem heen, wil bij voorkeur wegwaaien én blijven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Als ik sterker was, zeg je,
terwijl je op de toppen van je tenen gaat staan, dan hoefde ik niets en kon ik
alles. Wat geloven daarin eigenlijk doet, is je buigzaam maken in plaats van
breekbaar. Dat als elke dag toch gewoon als een andere is, je de zon verplaatst
tot die samenvalt met elke leeftijd die je wilde vergeten. Licht is waar geen
schaduw is, zeg je. Licht is waar alles gewichtloos is, voor wie het van zwaartekracht
wint, voeg je nog toe. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-83983206341232585312016-02-26T11:49:00.000-08:002016-02-26T11:49:19.700-08:00Op die stoel moet staan: laat hier je verdriet achter.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Er zou een houten stoel moeten
staan op een plein waar verder alleen bomen groeien. Het zijn kerselaren die om
onbekende reden verward worden met treurwilgen afhankelijk van welk weer het
precies is. Op die stoel moet staan: laat hier je verdriet achter. Daar zouden
alle soorten mensen passeren die er op verschillende manieren gaan zitten. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Sommigen worden de stilte waarin
het regent in hun hoofd, anderen zouden er huilen en zeggen: dat is het leven,
ik besta uit ongeveer 60% procent water en wil dat gewoon aan mezelf bewijzen.
Nog anderen zouden er hun knieën optrekken, hun hoofd leggen, zichzelf zo klein
mogelijk maken en hopen dat ook hun verdriet mee krimpt. En sommigen zouden
niet durven, maar gewoon zeggen dat ze geen tijd hebben, alsof dat soms ook hetzelfde
is. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">’s Avonds zouden er rondom die
stoel zakken staan met daarin die keer dat je goudvis doodging die je nog een
naam moest geven, of een andere keer dat je besloot je bestaan op te eisen en
dat deed door dingen te gaan tellen, of het moment waarop je al volwassen moest
zijn, en je had nog een lichaam dat daar niet bij paste, maar je las wel de
juiste boeken. En in de moeilijkste zakken zou het gaan over de mensen die je
aan de hemel hebt afgestaan waarna het missen begon. Maar je wist niet hoe dat
moest en ging dan maar braambessen plukken voor je moeder en haar huisgemaakte confituur.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Alles zou uiteindelijk geteld
worden, zak per zak, en mensen zouden vragen wie precies wat wil troosten. Dat
pijn het best gedeeld kan worden als een koekje tot het plein opnieuw leeg zou
zijn. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">’s Nachts zou je stiekem naar die
stoel gaan kijken. Er in kleermakerszit voor gaan zitten, je hoofd erop leggen
en hopen dat alles vanzelf verdwijnt. Van
die nacht zou je ook verwachten dat ze je een handleiding geeft van troost voor
de volgende keer. Later zou naast die stoel een andere staan, die je kocht in
de kringwinkel waar je almaar zocht naar
wat je vroeger gemist hebt, voor het evenwicht en alle evenwichtige verdriet. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-65591373689583358472016-02-02T09:16:00.000-08:002016-02-02T10:36:14.394-08:00Heimwee is altijd even groot als het huis dat je achterlaat.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Vanmorgen
sta je op en blaast een bel om de dag in te vangen. Dat alle dingen vandaag eens
samen mogen vallen tot ze vanzelf iets betekenen. Het woord allegaartje past erbij. Je voegt nog
een ‘s’ toe zodat het een allesgaartje mag worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Dat je
onder andere rood zou aanlopen tijdens een gesprek over sexy zijn en daarna beseft
dat je je tanden niet gepoetst hebt en hoopt dat je niet gaat kussen. Je raakt
alleen zijn wang aan met je duim. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Dat je
twee pralines zou eten in plaats van één en dat een ongelukje noemt en daarna
je handen op je buik plaatst. Je wordt alleen maar dik van angst. Dat je jezelf
almaar kapot gaat denken, omdat je gisteren vast weer van alles verkeerd gedaan hebt.
Zijn naam genoemd hebt, gezegd hebt dat zijn ogen raar stonden als hij het woord
vlinder uitsprak, alsof hij die nog uit de lucht moest vangen. Voor
zwijgen ben je zodanig niet gemaakt dat je soms nooit anders doet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Daarnaast
ben je ook een bank in het park waar de zon voor altijd schijnt. Je gaat in
jezelf zitten, of dat dan eventueel een vorm van thuiskomen is, vraag je je af.
Je trekt die jas aan en wandelt weg. Heimwee is altijd even groot als het huis
dat je achterlaat, zeggen ze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Wat je
het meest zou missen, is een kind dat zegt dat dromen het leukst zijn als hij
wakker wordt, omdat ze alleen maar blijven groeien. Een boek waarin getekend is
hoe geluk er dan precies uitziet later. Twee ogen die uit die manieren van
kijken naar een schaal kunnen maken om er woorden in te leggen die je elkaar
almaar vergeet te zeggen. Tot je ze zegt. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-86638753338370654662015-12-27T10:21:00.000-08:002015-12-27T10:21:46.996-08:00Verder lust hij ook geen verdriet, wegens zijn moeilijke vertering.<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Jos lust
geen soep. Verder lust hij ook geen verdriet, wegens zijn moeilijke vertering.
Die excuses staan hem wel. Elke dag
wandelt hij het blokje om en groeit daarbij een centimeter of tien als de zon
schijnt. Zijn blik is altijd overal, maar nooit hier. Net zoals zijn gedachten.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Op
vrijdagavond drinkt hij bier op café met zijn vrienden. Hij is bijzonder goed
in koetjes en kalfjes en soms zelfs in minder. Wat hij dan vertelt, wordt
altijd onder voorbehoud vergeten. Dat hij bijvoorbeeld niet verliefd kan
worden, behalve op Lily die niet bestaat. Dat ze niet bestaat is voornamelijk bijzaak.
Ze heeft wel blonde krullen en amandelvormige ogen zo blauw als een wolkeloze
hemel met vogels in en ze kent onder andere ook Chinees. Dat ze vloeiend
spreekt als ze met stokjes eet. Dat doet ze nooit. Kussen hebben ze ook nog
niet gedaan. Hoofdzakelijk omdat ze niet bestaat en verder ook omdat hij dat toch
niet zou durven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Durven is
een werkwoord dat Jos moeilijk vindt. Persoonlijk houdt hij meer van moeten,
omdat je dan niets hoeft te kiezen. En leven zonder keuzes is eigenlijk alleen
maar rechtdoor lopen met gesloten ogen en af en toe wachten wanneer dat gezegd
wordt. Voor de rest valt er weinig te weten over Jos. Dat hij zes dagen geen
naam had, omdat zijn ouders eindeloos ruzie maakten en daar nooit meer mee
gestopt zijn. Dat hij zijn leeftijd telt in herinneringen en daarom zo weinig
mogelijk doet, omdat hij nooit ouder wil worden dan elf. Dat richtlijnen
bepaalde lijnen zijn die je naar geluk kunnen leiden, maar op papier kun je ze
niet tekenen en eigenlijk ook nooit zien, alleen maar voelen. En dat kan Jos
bijvoorbeeld niet zo goed. Dat alles verder een dubbeltje op zijn kant is, dat
hij draait met de wind. Het liefst waait hij gewoon mee. Want alle ongeluk begint bij breken, weet hij. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-59934000312178730632015-11-23T10:08:00.001-08:002015-11-23T10:08:16.163-08:00Het begint altijd met verlangen. <div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Daarnaast
zou moeten staan: ik blijf. Alle deuren
heb ik ingestampt, ben blijven opstaan, omdat vallen zo alledaags is. Ik heb
een jurk aangetrokken met bollen op, draag bloemen naar de Turkse bakker. Bon
journée, probeer ik nonchalant. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">De stad
heeft alle ochtenden in zich. Wakker worden hoeft ze vandaag niet te doen. Je
kan, bijvoorbeeld, wel tellen hoeveel keer je iemand niet hebt aangekeken,
omdat je dacht dat je passen belangrijker waren. Je kan ook denken dat het die
andere was die zijn gezicht verstopte, terwijl je hoofd aan doodgaan dacht en
niet kijken, niet bestaan is. Wat niet waar is, maar je wilt dat het liefst van
al geloven en dragen als een sjaaltje dat bij je jas hoort. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Bang zijn
is natuurlijk niet hetzelfde als muren bouwen waarop men later schrijft:
Bruxelles, ma belle. En je herhaalt het een keer of tien, opdat het begint met
glimlachen en eindigt met een man die zwaait met open armen. Hij wil alle mogelijkheden groeten. Angst laat zich gemakkelijk verkopen, weet hij nog. En
met twee handen duwt hij het voor zich uit. Hij rookt een sigaret die vol
vertrouwen wolkt. We kunnen alleen maar zijn, zoals de dag. En je gaat in je buik
slapen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je bent
daarna een gebouw waarin de stilte zit. Van alles moet je gaan bewaren, zoals
het groeiende boompje in die nieuwe straat, de woorden als we allen zwijgen,
het licht voor later, de sneeuw om met dat wit ervan opnieuw te beginnen. En alles
is een verschijnsel dat ramen nodig heeft. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Daarnaast
zou ook nog moeten staan: ik houd van je. En dat zou enkel begrepen worden door
mensen die verdwalen en beleggen in verbazing. Dat de stad een huis vol
kinderen is waar het gras nog groeien moet. Je hebt verder nooit iets moedigs
gedaan, zet je schoen voor de sint, vraagt of hij er hoop in legt. Je vermeldt erbij
dat dat ballonnen met touwtjes mogen zijn waar we de wereld aan vastknopen. Het
begint altijd met verlangen. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-49806232852633080252015-11-16T09:46:00.000-08:002015-11-16T10:01:43.432-08:00Met je ogen kun je vast kranten schrijven en weten wat de wereld mist. <div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je leest
snel, zegt hij. Met je ogen kun je vast kranten schrijven en weten wat de
wereld mist. Een roze hand die zegt: val in mij. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je houdt
een agenda bij over verlangen. Zet kruisjes bij dagen die iets mankeren, wakker
worden en denken: vandaag ben ik groot. Ondertussen ga je bessen plukken,
mensen kussen en vreemden vertrouwen met je verdriet. Ze zeggen dat je er de
ogen voor hebt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je kijkt,
bijvoorbeeld, naar van alles. Onder andere naar hoe sommige dromen je stuurloos
maken. Anderen geven je een lichaam waarin je groeien kunt tot je eindelijk
jezelf wordt. Vaak heb je je afgevraagd waarom bepaalde vragen blijven duren.
En niemand ons gezegd heeft hoe we moeten waaien. En als er niets meer is, waar
haal je troost dan? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Op het
puntje van je stoel zitten staren naar je voeten en ze een naam geven. En die
de volgende dag veranderen, omdat je toch niet kiezen kan. Zeggen dat dat niet gelijk
is aan twijfelen , maar wispelturig zijn is en dat uitspreken als ‘wispeltreurig’,
omdat kiezen je altijd droevig maakt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Verder is
er weinig van tel, behalve de bomen die je elke dag verplaatst om ze over de
stilte te hangen. Het maakt deel uit van wat je leven noemt, wat vaak begint met
zwijgen. Niemand die vraagt waar je dat geleerd hebt. Er zullen vast oude boeken
zijn. In ieder geval zou je er het liefst iets over lezen dat waar is, op een
bank gaan zitten in een park en een gekozen kant zijn waarop iemand een vlag
geplant heeft, je mag bestaan. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-61034814629559240692015-11-11T10:51:00.001-08:002015-11-11T23:09:03.813-08:00Het meisje dat ballet deed en van lenigheid haar hart vergroot had.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Alsof
alles altijd alsof is en je dus de ene dag een paard van goud hebt, of twee. Ze
staan in de wei te grazen. Ze kijken en zien jou mislukken. Je blaast ballonnen
op die ontploffen. En daarna ben je tweeëntachtig en weet je niets meer, alleen
dat er oorlog was en jij plat op je buik lag in het zand. De bommen sloegen
geen ramen in, maar levens en ze vielen. Je hebt er vijf van opgevangen. Dat
van je moeder in de eerste plaats, opdat ze eindelijk eens gelukkig zou zijn.
Dat werd ze niet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Dan was de
dag een bos op zondag en je liep hand in hand met jezelf van horen zeggen. Het
meisje dat ballet deed en van lenigheid haar hart vergroot had en er mensen in
stopte die er niet hoorden. Anderen die opeens verdwenen en dingen
achterlieten, als een blad waarop geschreven stond: ik moest je nog zoveel
zeggen, maar ben het nu vergeten. En je de ‘nu’ uit die zin hebt uitgegomd
omdat in die witruimte dan de woorden zouden kunnen vallen die ze niet gezegd
kregen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Soms ben
je vijfentwintig en heb je almaar het verkeerde hoofd gedragen als een plastic
tasje dat je steeds weer ergens vergeet en de kamers ruiken naar appels, alsof
daar bomen groeiden waarin je klom om sterren te tellen toen je dat
eigenlijk nog niet kon. Maar je hebt ze op je huid gezet en ze blonken. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Mensen
van alsof vertellen geen verhalen, ze weten al van alles. Dat hoe je staat, bepaald wordt
door hoe je handig je met liefde bent. Dat kijken ook een manier is van
vergeten. Dat koffie drinken de stilte kleiner maken is. Je zegt nog dat je het
liefst een trein zou zijn waarop iedereen vloekend moet wachten. Of die minuut
voor het wakker worden en de droom nog een boek is dat gelezen kan worden. Of
twee handen die elkaar al langer kennen en tien vingers waarmee je het beste kunt
herinneren. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-9905590784579501662015-11-04T03:03:00.003-08:002015-11-04T03:05:14.469-08:00Onderonsje<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik ben
een flierefluiter die niet kan fluiten. Als ik dans,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">gaan mijn
voeten slapen. ’s Avonds drink ik witte wijn uit<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Zuid-Afrika
en vertel mijn buren dat ik daar al geweest ben.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Mijn naam
is niet belangrijk. Ik blijf liever anoniem voor het<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">leven.
Wat niet benoemd wordt, bestaat niet.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Grootmoeder
zei altijd wijze dingen, ook als ze zweeg. Ondertussen<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">is ze
doodgewoon gestorven. Hier waak ik, hangt nu uit aan de deur.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Samen met
haar hoofd, uitgeknipt van op het rouwkaartje. Soms hoor<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">ik ze blaffen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Missen is
slechts een kwestie van niet kunnen vergeten. Het moeilijkste<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">zijn de
woorden die erbij passen. De deur die almaar opent op vijf<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">voor
twaalf. Alsof de herinnering haar bestaan zoekt op verkeerde<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "cambria" , "serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">plaatsen.
Er valt niets aan te meten, enkel stilte als een lege stoel<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: cambria, serif; line-height: 150%;">aan het
ontbijt. Ik en mijn hand er op.</span>Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-31747330645699120732015-09-30T10:26:00.002-07:002015-09-30T11:11:55.614-07:00De bergen zwijgen hele dagen.<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ijsland<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">De bergen zwijgen hele dagen. Dat is goed. Ik
wil toch liever <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">luisteren. Verder is er niets, behalve een
huis dat op een kerk lijkt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Maar bidden doen ze er bijvoorbeeld niet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Er zijn wegen naar overal en vooral naar nergens.
Het gaat <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">oneindig door en soms zelfs verder als je dat
zou kunnen zien. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Wie wil kan schapen tellen, ze staan allen in
de wei. Doen niet<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"> vrolijk, maar zijn wel schattig. En als het
waait, waaien ze mee. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Waar je ook gaat staren alles is altijd een
beetje hetzelfde. Behalve je <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">gedachten dan. Die zijn stuurloos, willen
altijd van alles, zoals warme<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">chocolademelk drinken met een rietje, met
bergschoenen een toertje lopen<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">en tegen paarden praten. Het is te gek voor woorden
als je het zou<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">doen. Je doet het toch, natuurlijk. Niemand die het
zal weten, leven</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">gebeurt </span><span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 150%;">hier op boerderijen en mensen zijn er alleen
in auto’s. </span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-33254471347731725982015-09-19T03:54:00.000-07:002015-09-20T01:11:34.135-07:00Ik ben nog nooit zo klaar geweest voor dat grote niets.H<span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 150%;">oe kan ik mijn
nieuwe laptop beter dopen dan met een nieuw blogbericht, zat ik te denken. Het
geluid van het getokkel is lichtjes veranderd. Het typt zachter en dat is wennen.
Ik moet het geluid van geluk in mijn hoofd namelijk bijstellen.</span><br />
<span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 150%;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Nog één week en dan ruil ik dit Brugge
tijdelijk voor Ijsland. Ik heb al weken zitten aftellen in mijn hoofd, zoals
een klein kind dat het beste kan. Mijn oprecht enthousiasme groeit hevig. Dat
merk ik in het beginnen van nieuwe dagen waar ik slechts met twee koppen koffie
de ochtend doorkom. Eén maand ga ik er
in alle schrijversclichés werken aan een roman. Een schrijfsel dat heel
voorzichtig zijn bestaan heeft opgeëist in mijn leven en waarrond de twijfels
op dit moment intens waaien in mijn hoofd en hart. Met de eerst letters van dit
schrijfsel heb ik mezelf eerst moeten herstellen van het verdriet om de dood van
mijn grootmoeder vorig jaar. Ik had haar nog zo graag een keertje trots
gemaakt. En dan weet ik natuurlijk dat ik dat nog altijd doe, maar de manier waarop ze
mijn naam verwonderd kon uitspreken als ik haar iets meedeelde, dat kan maar weinig
in dit leven vervangen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Er zijn ook veel vragen of ik dit wel kan? Of
ik niet eenzaam zal zijn, zoals vele mensen mij dat al gevraagd hebben. Het huis
ligt namelijk op 39 km van de dichtste stad. Een stad die zo’n 2000 inwoners
telt en daarmee in het rijtje van grootste steden komt van Ijsland. Ik duik er dus
in een soort van niemandsland met hopen stilte en natuur. Allenig op een eiland
van fictie met personages die je elke dag mag ontmoeten in je hoofd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik heb me zo
weinig mogelijk voorbereid, omdat ik een hekel heb aan al die organisatorische
teveels. En omdat die samen gaan met allerhande onpraktische verwachtingen die
dan al te vaak voor teleurstelling zorgen. Ik ga er verblijven in een residentie
voorzien van een keuken, slaapkamer, woonkamer en pianokamer. Ik speel geen piano
en dat vind ik nu toch verdomd jammer. Ik heb me voorgenomen elke dag een
beetje te oefenen. Verder heb ik weinig voornemens. Alleen dat ik sociale media
en kranten wil mijden, dat ik ’s morgens koffie zal drinken op het terras ook
bij 4 graden bijvoorbeeld en dat ik mijn dag zal starten met een wandeling in
het oneindige niets waar dat huis ligt. Ik ben nog nooit zo klaar geweest voor
dat grote niets. Om te verdwalen in gedachten en meer, om mezelf te
ontkoppelen van gewoontes en rituelen, om te vervallen in nostalgie en mezelf
te mogen ontmoeten in die chaos van vragen en twijfels, om nieuwe lagen te
ontdekken in het verhaal en mezelf. Fysieke afstand is voor mij al altijd een
enorme leermeester geweest. Het is mooi te zien hoe je dingen zal missen en hoe
die zich in banaliteiten gaan opeisen. Hoe je dat mag voelen en beseffen. Hoe
dat alles gaat vertellen over jezelf en de wereld waarin je dat leven almaar
leeft. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 150%;">Ik ben er zo
klaar voor om dat te doen. En ook bang om dat niet te kunnen. Om daar kwetsbaar
boven het verhaal te hangen en dan maar tegen de muren te gaan praten. Om niets
te moeten elke dag. Om daar dankbaar voor te zijn en dat lief en echt te omarmen.
Om voor mezelf te kiezen en te geloven dat dat mag. Om in elke angst te gaan
staan en elke verdrietje en mild te zijn, voor mezelf, en wat is en was en zal
zijn. Daar, in alle heftigheid van leven en het geklungel van schrijven en hoe die twee elkaar altijd beter en mooier maken. </span>Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-33608976750863451922015-05-16T01:56:00.000-07:002015-05-16T01:56:58.798-07:00Soms leek het alsof ik hun pijn kon voelen.<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was zes. Ik had een lieve juf met een hemelse stem. Als ze zong zag ik wolken,
bloemen en de lucht zat vol geluk en ik glimlachte. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was acht. Op de speelplaats zocht ik met mijn beste maatje altijd een rustig
plekje op, weg van het grote lawaai. Wij hadden ons eigen wereldje van
dolfijnen en orka’s, van touwtje springen en glitterstiften. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was negen. Ik had een film gezien over Mozes en de slaven tijdens de godsdienstles.
Ik kwam thuis. Ondersteboven. Ik zag de ontredderde gezichten van slaven, de littekens op hun armen en rug. Ik
zag hun pijn. Soms leek het alsof ik hun pijn kon voelen. Drie nachten heb ik
erover gedaan om de beelden ergens te verdringen. En ik herhaalde de zin: “Het
was maar een film.” Dat hielp niet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was tien. Ik moest een opstel schrijven over wat me verdrietig maakte.
Voorzichtig pende ik neer dat ik me soms droevig voelde als mijn vader voor een
lange tijd naar het buitenland moest. Mijn
juf schreef een lange tekst vol complimenten over mijn stukje, maar ik was vooral
geschrokken door al het rood op mijn blad. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was elf. Ik had proefexamens. Heel serieus, want het zou bepalen welke studierichting
ik daarna moest volgen. Ik was bibberend bang. De cijfers op mijn blad leken te
dansen. De perfectionist in mij klapte volledig dicht. Dat ik wiskunde daarna
zou beginnen haten, was eigenlijk bijna logisch. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was dertien. Ik kreeg voor het eerst PO-lessen. Het voelde als vrijheid. Aan
mijn tafel aan het raam, de zon, de lucht, boomtoppen, het zachte gekras van
potloden, het puntje van mijn tong uit mijn mond, zoekend naar details om ze een
levendige plaats te geven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was vijftien. Mijn leerkracht Nederlands vroeg wie er allemaal poëzie las in de
klas. Als enige stak ik aarzelend mijn hand op. Ik bloosde een beetje, wat ik
altijd doe in grote groepen. Van woorden hield ik echt, zoals anderen van
koffie of boterkoeken houden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
was achttien. Impulsief schreef ik me in voor de camino naar Santiago. Hunkerend
naar natuur en stilte, naar antwoorden op de vele vragen in mijn hoofd. Verlangend
naar de weg die me wel ergens zou brengen. En me uiteindelijk dichter bij
mezelf bracht. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
ben vierentwintig. De puzzelstukjes zijn in elkaar gevallen, mede dankzij een
leerkracht die nooit echt mijn leerkracht was, maar we dronken thee alsof we
dat al jaren deden. Ik ben hoogsensitief, een term die voor het eerst
geïntroduceerd werd door psychologe Elaine Aron in 1996. Volgens haar zou 15 à
20% procent van de bevolking het zijn, velen zonder dat zelf te beseffen.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Nu ik de term ken, biedt het dankbare houvast. Mijn oog voor detail is een zegen als
scenarist. Mijn inlevingsvermogen is een enorme troef als schrijver en als
mens. Mijn gevoeligheid aan geluid werkt als een waarschuwingssignaal voor te
veel drukte. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 115%;">Dat
professor Van Hoof dit onderwerp met nobel enthousiasme in de spotlights zet,
kan ik alleen maar oprecht toejuichen. Het opent nieuwe ramen en deuren voor diepere
lagen van talenten. Het maakt de kronkel in je voorhoofd die soms volgt
na onbegrip, onrecht of pijn minder moeilijk. Het verbindt. Het maakt sterk.
Het klopt. Het creëert kansen. Het verzacht. Het heelt. Het verdicht. Het omarmt. Het troost. Het lijkt alsof je jezelf na al die tijd beter kan lezen en
begrijpen. Zonder te oordelen en te denken: ja, dat ben ik. En je glimlacht,
eindelijk. </span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-17690833482395725482015-04-13T10:31:00.000-07:002015-04-13T10:31:55.312-07:00Tot die muur van maandagse realiteit er was.<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">24 jaar jong ben ik, ik heb een
master op zak sinds juni en ben onmiddellijk fulltime aan het werk gegaan. Ik
betaal alle soorten van verzekeringen waarvan ik van de helft niet goed weet
waarvoor ik ze echt nodig heb en doe zelfs al aan pensioensparen. Ik ben
ambitieus en perfectionistisch, houd van katten, koffie en kunst en was
tijdelijk knock out, als het maar met een k begint. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-top: 6.0pt;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Maandenlang combineerde
ik mijn fulltimebaan met het schrijven van een verhaal, het uitwerken van een
performance met een muzikant, het maken van een kinderboek, het bijhouden van
een blog, het halen van een rijbewijs en het copywriten voor een kunstmagazine
met daarnaast de nog zoveel andere besognes des levens. Minstens twee keer per
week ging ik fitnessen, één maal per week ging ik lopen en elke dag fietste ik
in totaal 16 kilometer naar het werk. Ik dronk groene thee, at superfoods en
sliep voldoende. Karen Damen zou het met me eens zijn volgens ‘de boekjes’ hield
ik er een ‘perfect’ leven op na. Ondertussen verloor ik ook mijn liefste
grootmoeder en niet veel later nog een dierbare. Ik was er kapot van, maar er
was geen tijd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Het was op een
maandag, zoals maandagen altijd zijn. Een beetje te grijs, een beetje te moe,
een beetje te veel. Mijn lichaam had al eerder signalen uitgezonden. Het begon
met wat onschuldige vermoeidheid, gevolgd door tinnitus en een chronische
maagontsteking. Maandenlang heb ik die feilloos genegeerd onder het mom ‘niet
overdrijven’, gevoed door een portie schuldgevoel. We zijn met z’n allen liever
almaar sterk en gelukkig, dan kwetsbaar. Omdat dat nog altijd onterecht
synoniem staat voor zwakte. Bovendien slaat het nieuws ons constant om de oren
met besparingen, cijfers en feiten. Hoe we het met minder zullen moeten
stellen, hoe we meer en langer zullen moeten werken, hoe woonbonussen worden
afgeschaft, hoe onderwijs duurder wordt, etc. De beleidsmakers lijken immers overtuigd.
Mijn generatie jongeren zal rechttrekken wat al zolang krom zit. Politici hebben
ons in de vuurlinie gezet om er gezamenlijk plat op hun buik achter te gaan liggen.
Elke generatie heeft nochtans haar dromen nodig. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Steevast bleef ik met die dromen,
plannen en ideologieën rondhuppelen, op het einde tegen beter weten in. Ik was
er namelijk van overtuigd dat rust iets voor katten was, voor ontkateren op een
zondagochtend of voor senioren op hun oude dag. Tot die muur van maandagse realiteit
er was. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Aan kniezen,
kissebissen en klagen heb ik natuurlijk niets. Al zou ik de huidige Belgische
maatschappij, haar beleid en haar geknoei, net als zoveel anderen, als kiespijn
kunnen missen. Ik word stilaan kregelig van de permanente besparingsverhalen
waardoor ik het gevoel heb dat ik op mijn dromen, woorden, geluk en koffie zal
moeten besparen. Ook op mijn k’s dus. En ja, daar kan ik kwaad van worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt;">
<br /></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-74289692122302453742015-04-01T08:20:00.000-07:002015-04-01T10:57:44.900-07:00We zitten tegen de eeuwigheid aan.<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">In
maart heb ik maar één iets gepost op mijn blog en dat kan beter, denkt de
perfectionist in mij. Ik deel u dan ook graag een zuchtje mee van het stuk
waaraan ik werk met een fantastische muzikant en mens. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zegt me: Kind, leg je hoofd neer. Wees moe. Wees gewoon. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zegt me: Ik troost. Troost. Laat me je troosten. Ik pluk tranen van wangen,
zoals ik dat doe met broodkruimels in mijn bord aan het ontbijt en madeliefjes
in het gras. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Er
is muziek. Ze zingt een lied dat ik niet ken. Ik sluit mijn ogen. Ik zie het
lied aan de hemel en de wolken vangen het. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zegt me: Kom, slaap. Ik aai de zorgen uit je hoofd en dat doet ze ook.
Ritmisch, zacht, alsof dat het best geluidloos gebeurt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zegt me: Wat ben je mooi. Zo gewoon. Zo zacht. En je gezicht met ogen waarin de
wereld zit. Wat ben je mooi. Wat ben je echt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">We
zweven en er is tijd. En niets moet en we weten dat niets moet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zegt me: Ik zal voor je zorgen, zoals beren dat doen. En ze gromt flauw. Er zit
liefde in. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
nestel me dieper in haar vacht. Sla de woorden om me heen. Ik geloof. Ik voel
dat ik geloof. Dat ik alles word en meer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">In
het gras lig ik tussen de eerste lentige gelukjes en haar zon. Ik schuif de
lucht open. Aan de horizon slapen altijd de mooiste dromen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zegt me: Sorry. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">We
zwijgen tussen de plooien van de woorden en wat we nooit gezegd hebben. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
zeg haar: Dat wist ik al. Ik zag het aan je leven en hoe je het almaar gehaat
hebt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zucht. Ik zing een lied dat ik niet ken. Ze sluit haar ogen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
zeg haar: Ik herinner me alles mooier dan ik eigenlijk kan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">En
tik op mijn hoofd waar de beelden even trillen en ik kijk en ik word en ik ben
ook. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze
zegt me: Sorry. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">En
ze meent het. De wind neemt alles mee. Ook de woorden. En ik wist niets meer en
ik wist alles. En ik moest wel en ik mocht. En ik
wilde vergeten en ik kon niet. En ik wilde huilen en ik kon niet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">We
drinken nostalgie en worden dronken. We zitten tegen de eeuwigheid aan en we
worden en we waren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik
zeg haar: Kind, leg je hoofd neer. Wees moe. Wees gewoon. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<br /></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-64020993054229575052015-03-14T04:42:00.002-07:002015-03-14T04:45:58.305-07:00Hallo, er ligt een schoen op uw dak.<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je
bent er al even niet meer. Ik ben vergeten te tellen hoelang, maar ik voel het
wel overal. Soms. Ik denk aan je huis. Er was Radio 2 en jij in de keuken,
geuren van soep, gezelligheid en zondags geluk. Wij met z’n drieën op de koer,
kattenkwaad en stoepkrijt. Opeens een schoen op het dak van de buren. Het was
de tijd van skateschoenen en ik was gewoon een skatemeisje. Of dat wilde ik
toch zijn. Ik had gewed met mijn zussen om mijn schoen zo hoog mogelijk te schoppen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik gilde. Zij ook. Volle paniek in jouw keuken.
Daarna een glimlach van ongeloof en blik op het hoge dak. Hand in hand liepen we vervolgens naar de buren. <o:p></o:p></span><span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 115%;">Ik
drukte de bel in. Zo’n goudbronzen leeuwenkop met open mond. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 115%;">‘Hallo,
er ligt een schoen op uw dak.’</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik stond zo onschuldig mogelijk naast
je te zwijgen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Pardon?’<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Mijn
kleindochter heeft per ongeluk haar schoen op uw dak geschopt.’ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘O.’
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">In haar voorhoofd verschoof een rimpel. Het maakte haar lelijk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Euh,
ik zal de schoen straks naar beneden gooien.’ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘Bedankt.’
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Deur
dicht. Jij lachte. Ik ook. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">‘En
geen schoenen meer op het dak schoppen.’ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Je
wilde streng klinken. </span><span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 115%;">Ik
knikte braafjes. Hand in hand wandelden we terug. </span><span style="font-family: Cambria, serif; line-height: 115%;">Jij,
die keuken in. Ik de koer op. Met zes ogen op het dak. Wachtend. De schoen
viel. Ik trok hem terug aan. Heel even overwoog ik mijn schoen te knopen,
zoals dat hoorde, maar deed het niet. </span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-10156029399895746972015-02-24T12:12:00.000-08:002015-02-24T12:12:38.325-08:00Krater <div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ze zeggen dat het tussen mijn oren zit. Ik denk: niet
waar, het zit tussen mijn benen. Ze zeggen ook dat ik gek ben en ze laten het
zo klinken alsof dat altijd waar is. Of dat denk ik toch en soms denk ik dat ze
gelijk hebben. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik weet wel wat de norm is van normaal. Ik weet ook
dat ik dat een lelijk woord vind. Verder weet ik weinig, alleen dat weinig
weten af en toe ook handig is. Om te dromen, bijvoorbeeld, of om te leven. Ik
heb een dokter en een psychiater die allebei hetzelfde over mij denken. Als ze
erover praten, leunen ze achterover in hun fauteuil met de handen in hun haren
en geven mij uiteindelijk papieren met pillen op. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Soms neem ik
die. Meestal niet. Soms staar ik gewoon naar de muur, naar de grond of naar het
bed. Soms wiebel ik op mijn stoel weg en weer, op en neer. Soms gaan mijn
handen vanzelf over mijn benen, mijn dijen en mijn borsten. Soms lees ik te
moeilijk boeken en probeer ik daar iets van te onthouden. Meestal lukt dat
niet. Soms wil ik begeerd en gestreeld worden, verscheurd en verdeeld, genomen
en bespeeld. Soms wil ik gered worden. Door iemand met de juiste handen en
naam. Soms wil ik mezelf redden, maar weet ik niet hoe. <a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>Soms
wil ik gewoon seks om seks te hebben, om twee lichamen te zijn in plaats van
één. Om tijdelijk twee hoofden en twee levens te hebben. Ik houd van
tijdelijkheid. Het maakt details abnormaal belangrijk, zoals de kleur van mijn
sokken, de dagen van de week en de zweetdruppeltjes tussen mijn borsten
achteraf. Soms wil ik gewoon gewild worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Te veel willen,
is moeilijk, weet ik. Beheers je, zit recht, benen dicht, bloes dicht, knopen
dicht. Kijken mag, aanraken niet. Niets. Nooit. Raak me aan. Ruis in mij. Eet
me op. Lik me tot ik spin. Maak me nat. Betast me. Laat me verdwijnen. Benen
dicht, gedraag je, handen naast het lichaam, lippen op elkaar, kleren aan, broek
aan, verstand aan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Kus me tot ik mooi ben. Neem me tot
ik vergeet. Heb me lief tot ik liever ben en liefst. Wil me tot ik iemand word.
Voor even, voor altijd. En daarna is er enkel een boom in de tuin waar een
vogel tjilpt, koffie in een kop die allang koud is, barsten in het witte
plafond, twee pillen, schimmel en slikken tot het voorbij is. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-61891440483501267812015-02-12T11:16:00.000-08:002015-02-12T11:16:38.637-08:00Zwijgen, weglachen en soms doodgewoon negeren. <div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Tegenwoordig lees ik de krant met
vertraging nu ik werkmens ben. Het is mijn ideaal excuus om alsnog te reageren
op een artikel uit het Nieuwsblad van woensdag 11 februari 2015. Daarin las ik dat we
met zijn allen pillen boven babbels met een psycholoog verkiezen. Amper vijf
procent zou hulp zoeken bij een psychotherapeut of psycholoog, terwijl er nog
nooit zoveel Belgen waren met geestelijke problemen. 1 op 4 zal bovendien ooit
geconfronteerd worden met ernstige psychische problemen en die term werd in het
artikel niet nader verklaard.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Dat is veel, dat is serieus, dat
zijn cijfers en voor menselijk besef hebben we die vaak nodig. Toch spotte ik
ook een klein lichtpuntje. Er werd namelijk een lichte stijging vastgesteld ten
opzichte van 2001 waar slechts twee procent naar een psycholoog of
psychotherapeut stapt. Dat is iets, maar weinig en al veel te weinig als het op
ons menselijk functioneren aankomt, vind ik. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">En ergens kan ik blooteerlijk toegeven
dat ik het wel snap. Een pil slikken, ligt bijna in de aard van ons hele
systeem. Het is in vele gevallen behoorlijk doeltreffend, het werkt meestal snel en is vaak goedkoper dan therapie. A pill a day keeps the doctor away, zoiets dan en
anders doen we gewoon alsof alles helemaal oké is. Geforceerd glimlachen en vrolijk
doorgaan hebben we uiteindelijk al op erg jonge leeftijd geleerd en vaak hebben
we er dan ook een ongelofelijk talent voor. Zwijgen, weglachen en soms
doodgewoon negeren. Ik zeg dit natuurlijk, omdat ik mezelf er al vaak op
betrapt heb. Ik zeg dit ook, omdat ik zo’n mens ben die ondertussen bij de vijf
procent hoort. Ooit, ja, heb ik beseft dat ik niet supervrouw ben die het
altijd perfect en waterdicht voor elkaar krijgt en dat het oké is om het even uit
handen te geven Ik heb het mezelf
gegund, want dat is het in essentie wel, vind ik. Het was overigens één van de
weinige beslissingen waarna geen enkel spatje spijt was. </span></div>
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL; mso-hansi-theme-font: major-latin;"> </span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="NL" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Ik heb getwijfeld of
dit mijn blog zou halen, maar dan zou ik mezelf betrappen op schaamte en taboe en alle andere gevoelens en gedachten die in oorsprong die magere 5 procent maken. Dus bij deze, lees dit, denk na, bezin, wees eerlijk, maak keuzes en kom daarvoor uit. Het zou ons allen misschien verder kunnen helpen op de mooist mogelijk manier. Weest niet altijd superman of supervrouw, al klinkt dat misschien
behoorlijk sexy, soms is het ook heel gewoon even onhaalbaar. <o:p></o:p></span></div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7558749439174318531.post-21551012999253473952015-02-07T00:17:00.000-08:002015-02-07T00:56:48.530-08:00Zwarte sneeuw<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Vroeger
was ik bang voor monsters onder mijn bed. Ik sliep met alle lichten aan. De nacht
liet vaak verdwijnen wat gezien moest worden, zoals pa die ma sloeg en Auke die
stiekem het huis verliet en nooit meer terugkwam. Nachten vulde ik gewoonlijk
met schaapjes tellen of soms ook varkens, potloden scherpen en te moeilijke
boeken lezen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Toen ik
12 was, besliste ik nachtwaker te worden op een kerkhof om tussen graven en
doden te dwalen, die te tellen en zelfs enkele namen te onthouden voor mijn
kinderen later. Pa zei dat ik goed gek was. Ik nam bokslessen en begon
sigaretten te roken. Later zou ik ook een snor nemen die naar boven zou krullen
van deugnieterij en rijkdom. Ik zou muziek maken met een zwarte gitaar en op
podia staan. Mensen zouden luid applaudisseren voor mij. Nooit zou ik zingen, had
ik mezelf plechtig beloofd. Maar ik ben een echte brokkenpiloot als het op beloftes aankomt. En op verdriet, dan ook. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="NL-BE" style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Vier jaar
later zaten de nachten vol rock-‘n-roll. Ik ging op café, werd dronken en nam
een tattoo. Mensen zeiden me dat ik een talent had voor mooie woorden en
zinnen. Ik had ook een meisje Monica. Soms noemde ik haar ‘Bonnie’. Samen reden
we nachtenlang op gestolen fietsen met lekke banden. Er was nooit een vuiltje
aan de lucht toen we vreeën op groen gras aan de overkant van de Maas. Ze zei
me eens dat ik het leven wel goed moest begrijpen als ik altijd zo gelukkig kon
zijn. Ik kuste haar voorhoofd en zei haar toen dat monsters ni<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>et
bestaan. <o:p></o:p></span></div>
</div>
Lies Gallezhttp://www.blogger.com/profile/15823400738713947787noreply@blogger.com0