Omdat het hart u ook dingen kan vertellen.

Verkiezingskaters, voor sommigen geheel letterlijk om de overwinning goed te vieren, voor anderen net door die teleurstelling en het herhaaldelijk jammeren. Van al die cijfers en gekleurde kaarten word ik soms warm en koud vanbinnen.

Dat alles ventileerde ik een aantal dagen geleden met een gewaagde status op Facebook, moeder der sociale media voor sommigen. Er volgden een aantal vind-ik-leuks en gevatte commentaren. Op Facebook wordt uitbundig aan politiek gedaan. Heerlijk vind ik dat.

Een medemens die ik niet kende, stuurde mij een privébericht. Hij hield duidelijk van ander gekleurde bloemen dan ik, zo vertelde hij mij. Verder smeet hij nog met een aantal grote woorden over bekrompen-zijn, vrienden afrekenen en mij niet willen kennen. Vooral afrekenen vond ik een hallucinant gewelddadig woord.

Ik antwoordde hem dat ik in onze Belgische tuin alle soorten bloemen wil zien staan. Ook de zijne, want ze zijn er toch om te bloeien en dat ik altijd spreek vanuit het hart dat overloopt voor kunst en cultuur. Liefst de grootst mogelijke mengelmoes en confrontaties met uiterste werelden. Ik bedankte hem ook oprecht voor de spontane woorden die hij me schonk en voor de geopende dialoog waarvoor hij me uitnodigde.

Daarna stuurde ik hem een vriendschapsverzoek om aan die mooi gekleurde tuin te kunnen werken, omdat Voltaire het ook schoon zei: ‘Il faut cultiver son jardin’ Twee uur later accepteerde hij mijn verzoek en bedankte me voor mijn aangename antwoord. Hij leek verrast, ik ook. Raar toch, hoe wij mensen elkaar zomaar lijken te ontmoeten op twee totaal verschillende wegen en ideologieën. Bijzonder schoon ook. We deelden op het einde zelfs een gemeende smiley.

Liefste medemens, Vlaming, Waal en allen Belg, eigenaar van mooi gekleurde bloemen. Durf uw handen uit te steken om in die tuin te gaan werken, durf alle geluk en ongeluk ook een stoel te geven in dit leven, durf te spreken wanneer het moet en zeker wanneer het mag en kan, durf te voelen wat volgens u juist is en volg dat maar, omdat het hart u ook dingen kan vertellen als er echt naar geluisterd wordt, durf die dialoog aan te gaan erop vertrouwend dat de toekomst er eentje is waar alle mensen kunnen samenleven en mogen aanwezig zijn. Durf misschien gewoon intens te hopen. Altijd!