Liefste kind,
Wat heb ik me al suf gepiekerd de
laatste dagen over wat je worden zal en hoe, dat de wereld niet de plaats is
zoals ik je hem eigenlijk wilde geven. Maar het was geen kwestie van kiezen.
Van alle gruwelijke dingen wil ik
je de pijn besparen, omdat dat iets is voor volwassen mensen, en dan nog. Het
liefst wil ik dat niemand iets te lijden heeft, maar ik heb geleerd dat dat
niet kan. Ik vraag me af wat jij zult leren?
Liefde, weet ik, is het antwoord
op alles wat in een leven moeilijk is. Dat dat tijd vraagt, liefhebben en
houden van, en tegenwoordig moet alles zo ontzettend snel gaan. Ik ben daar
altijd bang voor geweest, dat we daardoor essentiële dingen verliezen,
onszelf bijvoorbeeld, terwijl jij dat nog volop moet worden.
Natuurlijk zal ik je verhalen
vertellen, sommige daarvan heb ik zelf geschreven. Het gaat om werelden
creëren met woorden, betere varianten voor de plek die we delen, maar het is
niet vluchten. Het is schuilen, en tijdelijk en er dingen leren die enkel daar
te leren vallen. Dat de wereld nood heeft aan schoonheid, en dat dat
verschillende vormen kan aannemen. Jij mag kiezen welke en je zult daar om glimlachen.
Wat ben ik bang voor de dag dat
ik niet elke minuut van je bestaan van veiligheid zal kunnen garanderen, maar ik zal
vertrouwen hebben dat jij groeit en de mens wordt die je altijd al moest zijn.
Het zou mooi zijn om daar elke dag in te geloven en dat hoop te noemen. Dat we
mogen hopen, en dat samen doen.
Op alle vragen die je me ooit zult
stellen, zal ik niet altijd een juist antwoord hebben, wat ik moeilijk zal
vinden. Maar de twijfels zal ik met je delen, je handen vasthouden en door je
haren strelen. Dat sommige dingen in dit leven gigantisch verkeerd zijn, zal je
leren door ook verkeerde dingen te doen en je daar later voor te excuseren.
Er zullen dagen zijn waarop alles
verschrikkelijk lelijk is, omdat mensen lelijke dingen doen en daar soms zelfs
geen reden voor hebben. Je zult huilen, ik ook, naast elkaar waar de troost begint.
We zullen het niet begrijpen, maar dat samen doen, verenigd blijven en zijn. En
beseffen dat haat niet het weerwoord is dat iemand ooit nodig heeft,
integendeel.
Liefste kind, van alle dingen die
je zult worden, hoop ik dat je boven al een fort van bodemloze liefde mag zijn,
voor jezelf, voor alle anderen die je ontmoeten zal. Dat je daarin mag
huisvesten wat je hoofd en hart nodig heeft. Dat je elke dag met mildheid naar
jezelf kan kijken, uit elke gemaakte fout mag leren, bang mag zijn en moedig, wilds en vol
vertrouwen elke dag laten tellen.
Liefste kind, de wereld zoals ze
vandaag is, is misschien niet bijzonder mooi, maar jij wel, en met elke blik in
jouw richting raak jij het mooie, oprechte echte in mij.
Liefste kind, wat zie ik je
ontzettend graag. Er zal de dag zijn waarop wij elkaar voor het eerst ontmoeten,
en in dat eerste moment zullen wij een eigen taal beginnen, die van warmte en
zachtheid.
Mijn liefste kind, ooit zal je
van mijn wereld een betere plaats maken, tot dan is het mijn plicht om van de
huidige een betere te proberen creëren, op microniveau, voor alle (ongeboren) kinderen en de dromen, voor mezelf, voor alle mooie mensen, voor de wereld,
want leven is liefde en omgekeerd.
Veel
liefs,
Lies
Mooi. Zo mooi.
BeantwoordenVerwijderen