We zitten tegen de eeuwigheid aan.

In maart heb ik maar één iets gepost op mijn blog en dat kan beter, denkt de perfectionist in mij. Ik deel u dan ook graag een zuchtje mee van het stuk waaraan ik werk met een fantastische muzikant en mens. 

Ze zegt me: Kind, leg je hoofd neer. Wees moe. Wees gewoon.

Ze zegt me: Ik troost. Troost. Laat me je troosten. Ik pluk tranen van wangen, zoals ik dat doe met broodkruimels in mijn bord aan het ontbijt en madeliefjes in het gras.

Er is muziek. Ze zingt een lied dat ik niet ken. Ik sluit mijn ogen. Ik zie het lied aan de hemel en de wolken vangen het.

Ze zegt me: Kom, slaap. Ik aai de zorgen uit je hoofd en dat doet ze ook. Ritmisch, zacht, alsof dat het best geluidloos gebeurt.

Ze zegt me: Wat ben je mooi. Zo gewoon. Zo zacht. En je gezicht met ogen waarin de wereld zit. Wat ben je mooi. Wat ben je echt.

We zweven en er is tijd. En niets moet en we weten dat niets moet.

Ze zegt me: Ik zal voor je zorgen, zoals beren dat doen. En ze gromt flauw. Er zit liefde in.

Ik nestel me dieper in haar vacht. Sla de woorden om me heen. Ik geloof. Ik voel dat ik geloof. Dat ik alles word en meer.

In het gras lig ik tussen de eerste lentige gelukjes en haar zon. Ik schuif de lucht open. Aan de horizon slapen altijd de mooiste dromen.

Ze zegt me: Sorry.

We zwijgen tussen de plooien van de woorden en wat we nooit gezegd hebben.

Ik zeg haar: Dat wist ik al. Ik zag het aan je leven en hoe je het almaar gehaat hebt.

Ze zucht. Ik zing een lied dat ik niet ken. Ze sluit haar ogen.

Ik zeg haar: Ik herinner me alles mooier dan ik eigenlijk kan.

En tik op mijn hoofd waar de beelden even trillen en ik kijk en ik word en ik ben ook.

Ze zegt me: Sorry.

En ze meent het. De wind neemt alles mee. Ook de woorden. En ik wist niets meer en ik wist alles. En ik moest wel en ik mocht. En ik wilde vergeten en ik kon niet. En ik wilde huilen en ik kon niet.

We drinken nostalgie en worden dronken. We zitten tegen de eeuwigheid aan en we worden en we waren.

Ik zeg haar: Kind, leg je hoofd neer. Wees moe. Wees gewoon.