Neem het niet!

Ik weet niet hoe jij deze morgen bent opgestaan. Meestal doe ik dat met mijn krant. En een kop koffie. Gezelligheid bij treurige woorden. Dat kan nog net werken. Vanaf woensdag ben ik werkmens en vallen de eerste Belgische bommen op ISIS. Die twee hebben eigenlijk niets met elkaar te maken, behalve dan dat 1 oktober op heel verschillende niveaus levens zal veranderen.

De nakende oorlog op ISIS zal ons iedere zo’n 170.000 euro kosten per dag. Momenteel wordt het bedrag geschat op een goede 15 miljoen euro, maar zoals dat wel vaker met geschatte bedragen gaat zal dat hoger liggen. Dat brengt mij een pagina verder in de krant waar de besparingen netjes staan opgelijst. Hallucinante bedragen waarbij je wenkbrauwen gaan fronsen en daarna even diep zucht. Het onderwijs zal 39,5 miljoen euro moeten besparen. Daardoor komen bijvoorbeeld noodzakelijke verbouwingen in het gedrang of zal bespaard worden op verwarming en verlichting. Hoort u het ook in Keulen donderen?  Of zal ik zeggen in ISIS?

De VRT moet het met 22 miljoen euro minder stellen. Dat bedrag ligt zo’n 7 miljoen euro hoger dan verwacht en zal leiden tot minder programma’s en meer herhalingen. Onze cultuur moet 32 miljoen besparen. Het grootste slachtoffer lijkt hier het lokale jeugdbeleid te zijn, maar volgens Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) zal het de levensvatbaarheid van de initiatieven niet aantasten. En wat denkt hij te doen met de levensvatbaarheid van een samenleving waar net de rol van cultuur als verdichter en katalysator zo onnoemelijk belangrijk is?

Onze regering lijkt in cijfers een betere samenleving te zien en denkt dat een evenwichtige begroting de sleutel tot succes is. Dat zij dat op de kap doen van leerlingen, studenten, starters, alle soorten van creatievelingen en makers die de toekomst eigenlijk in essentie kleuren, lijkt volledig aan hen voorbij te gaan. Zij denken wel geld te hebben voor bommen in een oorlog dat eigenlijk niet de onze is. Zij zijn zich bewust dat door die bommen de eigen veiligheid in gevaar komt. Zij houden zich krampachtig vast aan cijfers en procenten en vergeten ondertussen te kijken naar wat er in een samenleving aan het gebeuren is.  Neem het niet, beter dan Stéphane Hessel zal ik het niet kunnen zeggen.

Ik hoop dat de regering beseft dat elke beslissing die zij neemt een keuze is geweest en geen noodzaak en dat zij straks wanneer de bommen vallen, het onderwijs puffend vooruit moet, de VRT moet goochelen met beperkte middelen, zij kiest voor een België van hard boven hart, dat zij een samenleving van verschillen tot stand brengt, dat zij van collectief zuchten om belastingen en politiek een gewoonte heeft gemaakt, dat zij elke vorm van geluk en leven gereduceerd heeft tot een cijfer. En dan wens ik u, zoals Stéphane Hessel in zijn Neem het niet (wat u trouwens dringend op uw to-readlijst moet zetten), het volgende toe: “Ik wens u allen, gezamenlijk en individueel, toe dat u een motief hebt om verontwaardigd te zijn.”