Ijsland
De bergen zwijgen hele dagen. Dat is goed. Ik
wil toch liever
luisteren. Verder is er niets, behalve een
huis dat op een kerk lijkt.
Maar bidden doen ze er bijvoorbeeld niet.
Er zijn wegen naar overal en vooral naar nergens.
Het gaat
oneindig door en soms zelfs verder als je dat
zou kunnen zien.
Wie wil kan schapen tellen, ze staan allen in
de wei. Doen niet
vrolijk, maar zijn wel schattig. En als het
waait, waaien ze mee.
Waar je ook gaat staren alles is altijd een
beetje hetzelfde. Behalve je
gedachten dan. Die zijn stuurloos, willen
altijd van alles, zoals warme
chocolademelk drinken met een rietje, met
bergschoenen een toertje lopen
en tegen paarden praten. Het is te gek voor woorden
als je het zou
doen. Je doet het toch, natuurlijk. Niemand die het
zal weten, leven
gebeurt hier op boerderijen en mensen zijn er alleen
in auto’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten