Op
mijn agenda prijken de woorden: ‘Alles wat te veel is, geraakt in strijd met de
natuur’. Een citaat van Hippocrates van Kos, geboren in 460 voor Christus en
grondlegger van onze westerse geneeskunde.
Dagelijks
draag ik die mee en vaak kan ik dan alleen maar denken: Heel wijs dat u
dit alles toen al kon voorspellen zonder onze huidige wereld te kennen.
Zo
eentje van massaproductie, van oorlogen om olierijkdommen, van het wereldrecord
om ter hoogste gebouwen bouwen, van alle soorten crisissen, van het voortdurend
uit onevenwicht zijn om altijd maar meer en beter te hebben, van koude cijfers
en procenten boven alle menselijke gevoelens en rechten, van The Sky is the
Limit en YOLO en natuurlijk niet te vergeten ook YODO (You Only Die Once).
Een
wereld die al te lang uit zijn gewone doen is, dat weten wij allen wel. Onder
andere door het weer dat gretig in de war blijkt te zijn met de opwarming van
de aarde waarover Al Gore het heeft in de film ‘The Unconvenient Truth’. Zo’n
titel waarover we eigenlijk dieper zouden moeten nadenken tot we er echt geheel
ongemakkelijk van worden. Door de kranten en hun verzameling aan verschrikkelijk
grote tragedies. Door alle sociale media die aan een torenhoog tempo feiten en
foto’s allerhande onze wereld insturen. Om vervolgens misschien gruwelijk te
gaan wennen aan die permanente overdosis pijn en lijden. Misschien.
En
dan altijd collectief onverschillig blijven doorgaan het best met gesloten ogen.
Dat vind ik moeilijk. Bijna onmogelijk eigenlijk. Ik ben het soort mens dat
altijd alles ziet en voelt. Zeker dat laatste is soms verdomd lastig. Ik durf mij
soms eens afvragen hoelang wij nog zo zullen door- en doldraaien met die aarde
uit zijn gewone doen? Hoeveel verder wij nog in strijd kunnen geraken met die
natuur?
Laat
dit alles, die woorden even door dat hoofd waaien, grijp ze vast en kijk dan
overal en altijd. U, ik, zij en wij kunnen alvast durven beter begrijpen,
kritischer kijken en dan ook doen. Met oog voor alle gewone wonderen zo nabij
en verder die kunnen inspireren en verdichting brengen over alle taal- en
landsgrenzen heen. Omdat het pijnlijk noodzakelijk is, levensnoodzakelijk zou
ik zelfs zeggen. En
zoekt u dan misschien ook zo’n zin om voor altijd mee te dragen
op uw agenda bijvoorbeeld, of in uw hart. Daar zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten