maandag 23 juni 2014

Dat wat blijft.


Er valt veel te missen, weet ik. Misschien nog het meest de mensen die me omringd hebben met hun gekke hoofden en ideeën, met het soort leven waarin rijkdom een schonere connotatie heeft, met hun ikjes die ook willen maken en allen evenveel twijfelend zijn.

 Ik zeg je dat het goed is
nu we vallen en niet opstaan
ik wil blijven liggen
in het te zondagse verlangen
dingen uit te stellen

Ik zeg je dat een blauwe lucht
mooier is zonder wolken
omdat dan werkelijk alles
te zien valt
ook de hemel
en haar fouten

Ik zeg je dat er weinig
te weten valt
als het op leven aankomt
en ik maar wat doe
hopend dat er aan de zijlijn van
geluk veel te leren valt
om dan weer door te gaan

Ik zeg je dat het niet hoeft
altijd gelukkig te zijn als het
je dat niet bent
terwijl ik de plooien
in je hoofd probeer glad
te strijken zoekend naar
de gaten in de tijd
en de grijze zones in de taal

Ik zeg je: zwijg met mij
dat we overigens beter weten
dan alle woorden die we spreken
dat er meer te verzamelen valt
dan enkel geld op deze wereld

dat wat blijft
zal thuiskomen
en het misschien wel
alles is waaruit
iets te leren valt

Geen opmerkingen:

Een reactie posten