Er
valt veel te missen, weet ik. Misschien nog het meest de mensen die me omringd
hebben met hun gekke hoofden en ideeën, met het soort leven waarin rijkdom een schonere connotatie heeft, met hun ikjes die ook willen maken en allen
evenveel twijfelend zijn.
nu
we vallen en niet opstaan
ik
wil blijven liggen
in
het te zondagse verlangen
dingen
uit te stellen
Ik
zeg je dat een blauwe lucht
mooier
is zonder wolken
omdat
dan werkelijk alles
te
zien valt
ook
de hemel
en
haar fouten
Ik
zeg je dat er weinig
te
weten valt
als
het op leven aankomt
en
ik maar wat doe
hopend
dat er aan de zijlijn van
geluk
veel te leren valt
om
dan weer door te gaan
Ik
zeg je dat het niet hoeft
altijd gelukkig
te zijn als het
je
dat niet bent
terwijl
ik de plooien
in
je hoofd probeer glad
te
strijken zoekend naar
de
gaten in de tijd
en
de grijze zones in de taal
Ik
zeg je: zwijg met mij
dat
we overigens beter weten
dan
alle woorden die we spreken
dat
er meer te verzamelen valt
dan
enkel geld op deze wereld
dat
wat blijft
zal
thuiskomen
en
het misschien wel
alles
is waaruit
iets
te leren valt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten